“Joan Martinez Alier, 2002 yılında yayınladığı “Yoksulların Çevreciliği” (The Environmentalism of the Poor) başlıklı kitabında dünyada temel olarak üç tür çevrecilik akımı belirlemiştir: Doğa korumacılık, eko-verimlilik ve yoksulların çevreciliği (Martinez Alier, 2002). Literatürde, doğa korumacılık ve eko-verimlilik genel olarak zenginlerin çevreciliği olarak da yer almaktadır. Buna göre maddi kaygıları bulunmayan Batı toplumlarının vahşi doğayı koruması anlamına gelen zenginlerin çevreciliği,genellikle gelir kaynaklarını korumayı hedefleyen yoksulların çevreciliğinden farklıdır (Eryılmaz ve Akman, 2016:22)“.[1]
İktisat eğitimi alan ve -özellikle 1980’li yıllardan itibaren gelişmeye başlamış- ekolojist iktisat ve yanı sıra politik ekoloji alanında aktif olan Joan Martinez-Allier’in en çok bilinen yapıtlarından olan “Yoksulların Ekolojizmi” üzerine kısa bir ders: